Bovenstaande tekst laat Shakespeare uitspreken door Juliet. Romeo is lid van een rivaliserende familie en mede door hun námen, kunnen de geliefden niet samen zijn. Het beroemde citaat ‘Tis but thy name that is my enemy’ of ‘het is maar uw naam die mijn vijand is’ laat ons brein iets gewaarworden dat groter is dan woorden. Juliet past de metafoor van een roos toe op Romeo door te stellen: ‘wat is een naam? Dat wat wij een roos noemen, zou bij welke andere naam dan ook zo zoet ruiken’.
Zou het niet zo kunnen zijn dat ‘een naam’ eigenlijk van weinig waarde of betekenis is, maar enkel dient om het een van het ander te onderscheiden? Wat is de werkelijke betekenis van iets of iemand?
Als ceremonieel spreker bij afscheid krijg ik vaak de vraag wat deze woorden werkelijk inhouden. Vele benamingen voor mijn vakgebied zijn bij de start van mijn onderneming voorbijgekomen… uitvaartspreker, ritueelbegeleider, funerair spreker, woorddienstbegeleider en voorganger.
Hoe ga ik mezelf noemen? Wat is ‘de naam’ waarmee ik naar buiten wil treden?
Als individu is er het verlangen om bruggenbouwer binnen een afscheidsplechtigheid te zijn. Zorgdragen voor herkenning en verbinding door te spreken en schrijven vanuit mijn ‘gevoelslaag’ en me vanuit hier te verbinden met de ander. Vorm en inhoud binnen een plechtigheid gericht op bemoediging.
Luisterend naar wat iemand bewogen heeft, kunnen woorden, symbolen en rituelen bijdragen aan een zinvol afscheid.
Mijn ‘functietitel’, die heb ik uiteindelijk op basis van gevoel, klank en associatie gekozen.
Ik sluit graag af met de woorden van Juliet: ‘wat is een naam? Dat wat wij een roos noemen, zou bij welke andere naam dan ook zo zoet ruiken’.
Marion